Stop met het seksualiseren van kinderen

Wat bezielt ons om iets seksueels te zien in kinderlijke onschuld? Dylan van Rijsbergen, vader van twee stoere meiden, vraagt zich af waarom we ons zo nodig moeten afwenden van een paradijselijke wereld.

Polly Alderton is zo’n internetfotograaf die bijna utopische beelden maakt van een gedroomde jeugd. Kinderen uitgestrekt in bloemenvelden, maaiend tussen het koren, zittend bij wapperende was aan de lijn, ravottend in zee, slaperig hangend naast een kampvuur, vieze blote voeten, wiegend in de armen van een hipbebaarde papa. Van die foto’s die in zekere zin cliché zijn, maar toch ook op een prettige manier prikkelen, al is het maar omdat ze zo weinig de prozaïsche werkelijkheid weergeven; omdat het echte dagelijks leven met kinderen in onze contreien vaak zoveel gedisciplineerder is, zo ingeroosterd, zo vol van moeten, van sociale en institutionele dwang. Alderton fotografeert een soort parallelle wereld, die we misschien heel even voelen op vakantie of in een loom, ontspannen weekend, maar die toch meestal buiten ons bereik blijft.

Blote kinderen

Maar op een dag gebeurde er iets vreemds. Alderton publiceerde haar foto’s op het sociale netwerk Instagram. Plotseling ontdekte ze dat foto’s van haar werden verwijderd omdat ze niet zouden voldoen aan de ‘community guidelines’. Wat bleek: er stonden beelden bij van een zesjarig, en zelfs een driejarig, meisje met ontbloot bovenlijf. U leest het goed, het gaat hier om een peuter en een klein kind. Iemand was blijkbaar op het sociale netwerk op deze foto’s gestuit, had daar aanstoot aan genomen, en blijkbaar een regeltje gevonden binnen de zeer Amerikaanse ‘community guidelines’ van het platform om de foto’s te verwijderen. Voor de duidelijkheid: de fotografe plaatste ook foto’s van een jongen met ontbloot bovenlijf. Deze mochten zonder problemen blijven staan.

Een parallelle, paradijselijke wereld, die meestal buiten ons bereik blijft

#Stopsexualisingourgirls

Amerikaanse toestanden zult u zeggen, vergelijkbaar met de discussie die speelde op Facebook over tepels (vrouwentepels zijn verboden, mannentepels mogen wel), waarbij zelfs foto’s van borstvoedende vrouwen werden verwijderd. Maar is het wel zo exclusief Amerikaans? In een eerdere column op Kroost noemde Gabrielle Jurriaans al de verpreutsing in Nederland. Kinderen zwemmen nauwelijks nog bloot, kleine peutermeisjes lopen rond in bikinis. Sterker nog, het is bijna niet meer mogelijk om een zwembroekje voor een meisje te kopen zonder bikini-bovenstukje. Waarom nemen mensen in vredesnaam aanstoot aan een peutermeisje, of eigenlijk überhaupt aan een kind met ontbloot bovenlijf? Welk steekje zit er bij je los om een jong kind te seksualiseren? Om daar waar nog niet eens de schijn van een borst te zien is, reeds een borst te impliceren? Fotografe Alderton was furieus en reageerde zelf met een eigen hashtag op Twitter, #stopsexualisingourgirls.

image
Foto: Polly Alderton

Angst en media

Die verpreutsing is een paradoxale reactie. Juist omdat men zo bang is voor seks, seksualiseert men kinderen. Juist in het krampachtig proberen te beschermen van de kinderlijke onschuld, doet men diezelfde onschuld teniet. Hoe komt het toch dat in een land als Nederland, progressief als we ooit waren, het uitzonderlijk is geworden als je kleine kinderen naakt op het strand laat spelen, laat zwemmen? Naar mijn idee zijn er twee belangrijke oorzaken. In de eerste plaats is er de angst. Door de uitgebreide media-aandacht voor de pedofiliezaken rond Dutroux en Robert M. is een sfeer van gevaar ontstaan rond kinderen en naaktheid. Juist door die bewustwording – dat er in de wereld mensen zijn die kinderen seksualiseren – worden kinderen al geseksualiseerd.

In het krampachtig proberen te beschermen van de kinderlijke onschuld, doet men diezelfde onschuld teniet.

Roze prinsessen en blauwe piraten

Maar een wellicht nog veel sterkere invloed is domweg de markt. Handige marketeers hebben ontdekt wat voor groeimarkt de meisjesbikini is. Dit kledingstuk past natuurlijk helemaal in de trend waarin waarin steeds meer nadruk gelegd wordt op het verschil tussen jongens en meisjes, juist in die jonge jaren dat de verschillen lichamelijk nog zo beperkt zijn. Meisjes zijn roze prinsessen, jongens blauwe piraten. Vanaf het eerste geboortekaartje tot en met de muisjes op het beschuit aan toe (die waren ooit voor alle baby’s roze, weet u nog?), moest alles gesegregeerd worden naar sekse. En dat betekent dus ook dat volstrekt nutteloze natte lapje rond het bovenlijf van borstloze kleine meisjes. Telkens wordt dat beeld van de peuter-in-bikini weer herhaald in de overvloedige beeldenwaterval van de kindermarketing.

Verpreutsing

Het geeft me een beklemmend gevoel, die verpreutsing, en de wijze waarop de markt zich ook daarop weer verrijkt, nieuw onderscheid maakt daar waar onderscheid van nature niet aanwezig is. Moet ik mijn dochter nu ook een bikini aantrekken, omdat de rest van de wereld het doet? Van mij hoeft het niet, maar naarmate kinderen ouder worden, trekken ze zich meer aan van de rest. Ongetwijfeld zal ze er dan zelf naar vragen. En natuurlijk krijgt ze er dan een. Maar hoe stoppen we deze doorgedraaide trend? Het is of die parallelle wereld, die vrije, paradijselijke wereld die Polly Alderton fotografeert, weer eens verder van ons verwijderd raakt. En we doen het onszelf aan, met ons allen.

De prachtige foto’s van Polly Alderton vind je hier.

Meer lezen van Dylan van Rijsbergen kan hier.

Standaard afbeelding
Dylan van Rijsbergen

Dylan van Rijsbergen (van oorsprong historicus) schrijft over verschillende vormen van emancipatie. Zo schreef hij bijvoorbeeld het boek Het onbehagen van de man (2009) over veranderende mannelijkheden. Ook is hij geboeid door vaders die zorgen, door stereotypering van jongens en meisjes en door de emancipatie van het kind an sich. Het persoonlijke is voor Dylan (bijna) altijd politiek. Dylan is een gelukkige vader van twee stoere dochters, een kleuter en een dreumes.

Artikelen: 5

13 reacties

  1. Wat voor mij een reden is om mijn peuters (zowel jongen als meisje) niet publiekelijk bloot te laten lopen, is dat fotografie en de verspreiding van de foto’s heel anders is dan een jaar of 30 terug. Natuurlijk kon men vroeger ook foto’s maken van mij/mijn blote kinderen, maar deze foto’s gingen niet in zo’n razend tempo de wereld over, als dat tegenwoordig mogelijk is. Immers, deze foto’s moesten eerst nog van het rolletje ontwikkeld worden. En verspreiden via Internet was er ook nog niet bij.
    Verder ben ik het volledig eens met onzin-topjes voor nog platte meisjes. (Vooral als zo’n topje zo verschoven zit, dat de tepel er precies naast tevoorschijn piept.)
    Ik hoop dat mijn dochter voorlopig nog zonder topje durft te blijven lopen, en dat zij haar eigen mening gaat bepalen, in plaats van zich te laten leiden door groepsgewoonten.

    • Exact!! Helemaal eens met bovenstaande reactie van AJH. Ik wilde precies hetzelfde schrijven, maar bleek niet meer helemaal nodig:-) Mijn toevoeging:
      Er lopen iets teveel mensen rond die ‘overal’ maar ongevraagd foto’s maken – met of zonder sublieme telelens- en zelfs door verkopen! Er zijn me toch net iets teveel ‘zieke geesten’ op deze planeet. Teveel kinderporno en teveel verzamelaars van blote kinderfoto’s. (gewone blote kindjes kunnen blijkbaar ook opwindend ‘genoeg’ zijn). Het klinkt paranoia… maar is realiteit helaas.

  2. Volgens mij zijn die zogenaamde “community guidelines” van Instagram vrij duidelijk:

    “People like to share photos or videos of their children. For safety reasons, there are times when we may remove images that show nude or partially-nude children. Even when this content is shared with good intentions, it could be used by others in unanticipated ways.”

    Instagram behoudt zich dus het recht voor zo nu en dan de foto’s van gedeeltelijk naakte kinderen (“nudity […] also includes some photos of female nipples”) te verwijderen om te voorkomen dat zelfs met de beste intenties geplaatste foto’s op onvoorziene wijze misbruikt worden.
    Je kunt piepen over de kennelijk veronderstelde overvoorzichtigheid waarmee sociale netwerken zulke foto’s verwijderen, maar je kunt ook dankbaar dat ze pro-actief handelen en een verantwoordelijkheid nemen door rekening te houden met het feit dat foto’s van kinderen nu eenmaal onder pedofielen worden verspreid. Voor wat betreft de rol van sociale netwerken en media in deze discussie, lijkt me deze “verpreutsing” uit voorzorg aan te moedigen, jammer dan voor degenen die het niet eens zijn met de gestelde richtlijnen.

    • Maar waarom verwijderen ze dan wel meisjes in zwembroekjes, en geen jongetjes in zwembroekjes? Aan de borstkas verschilt weinig tussen jongetjes en meisjes als ze nog jong zijn.

      • Weet ik niet, ik verwijder die foto’s niet. De “guidelines” hebben het over “female nipples”, waar dus wel de tepels van meisjes en niet van jongetjes onder vallen. Ik kan me voorstellen dat de beheerders van Instagram geen zin hebben in een glijdende schaal waarbij zij moeten bepalen wanneer een meisjesborst nog wel “kan” en wanneer niet en daarom sneller een foto met daarop meisjestepels te verwijderen. Misschien wordt daarbij ook rekening gehouden met wat pedofielen verzamelen; ik heb daar geen zicht op.

  3. Wij zijn net terug van een vakantie aan zee. We hebben onze zoon van drie toch gewoon lekker bloot laten spelen en zwemmen. Dat hij kan en mag genieten van zijn eigen blote lijfje, vinden wij toch ook heel belangrijk. We kregen veel reacties van vooral wat oudere mensen: “Fijn he, zo lekker in z’n blootje!” En ondertussen was hij de enige op het stuk strand waar wij lagen… jammer! En tegelijkertijd ook heel begrijpelijk. Ik snap de ouders ook die hier veel voorzichtiger in zijn.

  4. Ik ga echt de vrijheid van mijn kinderen niet bij voorbaat inperken omdat mogelijk iemand een foto van ze neemt en zich daaraan gaat verlustigen thuis. Ik snap dat ouders het een onprettig idee vinden, maar meer dan een idee is het ook niet. Zowel de ouders als de kinderen merken er niets van, zelf al zou het het internet overgaan, dan is dat alleen in kringen waarin niet-pedofielen toch niet verkeren. Liever dat ze aan zulke foto’s genoeg hebben om in hun behoeftes te voorzien, dan dat het onmogelijk wordt voor ze om waar dan ook een foto te vinden van een bloot kind en dus maar zelf een kind mee naar huis nemen om foto’s te maken.

  5. Belangrijk onderwerp, Dylan.

    Die verpreutsing lijkt inderdaad steeds verder te gaan en ik onderschrijf de oorzaak ‘angst’ die je noemt, volledig.
    Zowel die angst begrijp ik heel goed als ook de gekozen voorzichtigheid van betrokkenen.
    Tegelijk is het erg triest als op deze manier kinderlijke onschuld onnodig ingeperkt wordt.

    Lastige ontwikkelingen.

    Zo zijn er ook sporttrainers die vroeger gewoon in de gezamenlijke kleed- en doucheruimte met de kinderen of tieners die hij net had getraind, ging douchen en dat nu niet meer doen. Uit voorzorg.

    Ik denk dat het zoeken is naar een balans.
    Ieder voor zich, maar door er met elkaar open over te praten kunnen we genuanceerder kiezen en kunnen we elkaar wel ondersteunen, denk ik.

    In hoeverre ben je voorzichtig en in hoeverre geef je ruimte aan de kinderlijke onschuld?
    Ik denk dat er geen óf óf is, maar een én én: én de kinderlijjke onschuld ruimte blijven geven én voorzichtigheid betrachten.
    Ik denk dat alle ouders beide aspecten te belangrijk vinden.

    Daarnaast is het denk ik hard nodig dat seksualiteit en de seksuele opvoeding meer boven tafel komt en minder wordt weggemoffeld.
    Het gaat me niet om vrije seks promoten en een “alles moet kunnen” gedachte. Zeker niet.
    Wel om open gesprek.
    Over de gewone, gangbare seksuele zaken.

    Komt er meer open gesprek, zal er m.i. minder ruimte zijn voor wantoestanden én voor angst.
    Want in de schemer onder een tafel of in het donker onder een vloerkleed is het goed vertoeven voor angst-spoken én voor mistoestanden. En daarvan hebben we echt nog te veel in Nederland, m.i.

  6. Ik zou mijn kinderen juist nooit naakt rond laten lopen omdat ik hun vrijheid belangrijk vind. Mijn kinderen zijn vrije mensen die over hun eigen lichaam beschikken. Voor ons betekent dat dat wij het naakt van onze kinderen dienen te bedekken zodat het kind later zelf kan kiezen of het zijn of haar lichaam later wel of niet aan anderen laat zien. Zo ging dat bij mij vroeger ook. Ik ben heel blij dat mijn ouders nooit voor mij hebben besloten om mij zomaar bloot te laten zien aan anderen. Die keuze mocht ik later zelf maken.

  7. Als je een meisje een stoer jongensbroekje aantrekt zal er geen haan bij Instagram naar kraaien. Dat wringt. Dat steekt. Seksuele discriminatie is nog meer funest voor kinderlijke onschuld dan al dan niet bloot lopen. Want waarom mag de dochter niet halfbloot, en haar tweelingbroertje wel?

  8. Verpreutsing van de maatschappij door veramerikanisering en islamisering. Culturen waar naakt zijn en seks hebben meer een taboe onderwerp zijn. Schaamte als je iemand in je blootje ziet of jezelf bent in huis en een ander kijk ernaar in of in de buitenwereld.

    “Ik doe regelmatig aan sport als voetbal en kickboksen. Daar kleed je uit bloot om te douchen wat in mijn jeugdtijd heel normaal is.
    We stonden met een elftal 13-14 jarige puber jongens toen allemaal naakt in de kleedkamer. De volwassen trainer vaak ook bloot bij het omkleden was er gewoon bij. Hij noemde ons ál mannen met grote ballen! Een grapje bijvoorbeeld als goed gespeeld stelletje rukkers of mijn scorende zaad peleton! We keken vluchtig soms naar elkaars pikken in de schaamhaarstreek. Nu hebben zelfs senioren voetballers een boxer vaak aan onder het douchen en is het no go voor naakt waar anderen je zo kunnen spotten. ”

    Door de oog van de camera iemand (half) bloot fotograferen brengt risico’s met zich mee. Blijft de digitale beelden gedeeld onder vrienden prive ook als het je post op instagram? Misschien klikt iemand erop met vind ik leuk of deelt het dan word het meer openbaar zichtbaar. Maar naakt foto selfies in veilige thuisomgeving moet altijd kunnen vind ik .

    Toch moet natuurlijk naakt zonder seksuele bedoelingen kunnen voor mensen die naturisch zijn ingesteld. Leve de vrijheid van bloot en nudisme! Kleine kids onder de 8 jaar vinden niks genant aan blootlopen mischien wel nieuwsgierig met vragen. Als kinderen pubers worden zijn ze veel meer bewust dat hun lichaam ook seksueel kan gestimuleerd worden.

    Een paar voorbeelden van een 36 jarige vader, vriendin 37 jaar, pleeg zoon van 14 jaar en dochter van 12jaar. We zijn graag naturisisch ingesteld als sauna bezoeken etc.

    Ik kwam van de badkamer af mijn tiener zoon tegenmoet in de overloop ook eveneens in zijn blootje.. Hij liep me nonchalant voorbij om vlug te douchen met een ODOL of morning wood . Iets wat heel normaal kan gebeuren bij het mannelijk geslacht. Wel raadde ik hem aan als hij zo het vrouwelijke geslacht in huis tegen liep, zijn handen goed bedekt vóór het kruis te houden.

    We slapen allemaal naakt in huis ook mijn puberende dochter. Als we bezoek hebben die blijven overnachten dan hangt het een beetje af van de situatie. Bij kleine kids maak je er minder problemen mee om ze met seksuele spelletjes of masturberen nog niet zó bezig zijn. Een volwassene kan per toeval of juist niét getuige zijn ervan. Een smarthone met camera kan ook zo maar gebruikt worden. En een blote privé kiekje van je dochter is snel gemaakt door bekenden bijvoorbeeld jongens of vriendjes die blijven overnachten.
    Dus stel duidelijke huisregels in en buitenshuis hierover !

    Vroeger was in de jaren 80-90 naakt op het strand met de kinderen erbij een geaccepteerde tafereel. Nu als een naakte vader of man naast zijn dochter of meisje ligt in bed of in de ligbad dan gaan de alarmbellen rinkelen. Is het seksueel misbruik of moeten we dit melden want dit is toch heel vreemd!? Voorkomen is beter dan genezen en soms kan je beter discreter ermee omgaan. Simpel om het niet aan iedereen te vertellen over naaktheid met kids of het niet zomaar (bloot) fotos té delen op elke social media heel eenvoudig dus.

Geef een reactie

slot pro jepang